Methode

Posted on Tuesday, August 02, 2005 5:21 PM
Soms hè, soms sta ik toch wel weer versteld van mijn eigen vernuft. Bij het grofvuil vond ik een erg mooie monitor, grote maat, tamelijk modern. Aangezien mijn grote monitor na jaren trouwe dienst onlangs toch écht de geest gaf, en de vervanging die ik voor een luttele 2 tientjes uit de kringloop haalde niet al te super is, waagde ik de gok om het apparaat even naar binnen te slepen. Heel vaak doet zo'n ding het namelijk, iedereen wil platte schermen, en als ze er dan een hebben weten ze geen raad met dat ouwe gevaarte. Dus...

Planning: Maar ja, deze leek wel erg nieuw en lux, kweenie. Dus meteen checken, evt proberen repareren, anders kannibaliseren voor parts, en dan weer weg, zijn mijn nieuwe regels op dit gebied. Afijn, het gevaarte maakte een onheilspellend geluid en gaf geen beeld, alleen een verticale regenboog-streep. Dit betekend dat alles werkt, behalve het heen en weer-ga circuit (...).

Onderzoek: Dus we schroeven het open, op zoek naar zichtbare beschadiging of kortsluiting (vaak aan zwarte plek te herkennen. Niks te zien Alle stekkertjes aanduwen (voorzichtig, monitors zijn link met stroom), niks. Even onder op de print kijken naar.. Ja, dus. Een brandplek. Één soldeerverbinding, zwart en witte vlek eromheen, en toen ik goed keek kon ik zien dat het geen contact meer maakte.

Combineren en deduceren (it's elementary, Lief Lezertje): Dat het alleen onder op de print zwart is (niet aan de bovenkant, niet een onderdeel, dus niks doorgebrand daarboven) en de verbinding verbroken is, betekent dat de verbinding losgetrild was oid, daardoor slecht contact maakte; weerstand verhoogd, extra warmte, soldeer smelt en brandt weg. In een monitor kan dat, op sommige plekken lopen hoge stromen.

Actie: Verbinding zorgvuldig hersteld met soldeerbout, uitproberen: GEREPAREERD ! Zonder werkelijke kennis van het circuit of wat dan ook, slechts basic principles en gezond verstand (engszinds ontspoord verstand helpt ook wel eens). Het is een fantastische aanwinst: super-beeld, alles (maar dan ook alles) in te stellen, hoge frequenties en -resolutie. Perfect dus. Eindelijk, want mijn oude (kapotte) was ook al tijden niet al te best meer.

Maar wat moet ik nu met die ouwe nieuwe ? Reserve ? Waaa ! Troep in me huis ! Maarrrr, wel een heeeel erg goeie nieuwe monitor voor noppes, en de bevrediging van een verricht wonder. Dat is nou de lol van dingen je huis in slepen en het niet kunnen laten. Over frustraties wegens niet werkende rotzooi, ontbrekende delen en een onbegaanbaar huis heb ik het nu even niet.

Nu het slechte nieuws: Vanochtend had ik er ook al een gevonden. Net zo groot en mooier nog en nieuwer. En nu heb ik geen rust voor ik die tenminste ook heb open geschroefd (hij doet het namelijk ook niet, en wie weet is ie nog beter...). Hebben psychologen hier een woord voor, of is het gewoon ecnomisch milieu-bewust handelen in een maatschappij van overvloed en ziekelijk consumeren ?