FLASH-animatie uit 1958

Bij de research die ik aan het doen was/ben voor de cursus 'Muziek met Computers' (link naar de cursus die als voorbereiding geldt: Geluid & Computer) die ik voor mijn nieuwe Baas aan het maken ben was dit één van de eerste dingen waar ik op stuitte. Zo ongeveer de allereerste audio-visuele presentatie in de geschiedenis.
Weergegeven door gemechaniseerde dia- en film-projectors met lensmachines voor het in/uitfaden en verschuiven, zoomen etc, aangestuurd door een primitieve mechanische computer (meer een soort geavanceerde klok-schakelaar, zoéén waarmee je de boeven tijdens de vakantie uit je huis houdt, maar dan met veel meer kanalen, en weergegeven door een cirkel van ik meen 12 speakers van het door Philips zo voorgestelde geluidssysteem van de toekomst.
Uiteindelijk bleken 2 kanalen ruim voldoende voor natuurlijk geluid met onze twee oortjes, hoewel de DVD fabriek ons ondertussen tracteert op 5 kanalen; nou vooruit dan maar.
Overigens heb ik vernomen dat die 12 speakers maar één of twee keer ook werkelijk allemaal gefunctioneerd hebben, het moet een nachtmerrie geweest zijn voor de technici aldaar...
E.Varêse compositie met lichtbeelden in Philips-pavilioen van Le Corbusier op Wereldtentoonstelling 1958
Het lijkt me een leuk idee dit filmpje aan de leerlingen te laten zien in het kleine blokje geschiedenis dat ik in iedere les verwerk bij de les over geluid bij websites/beelden, en dan te vragen hoe oud ze denken dat het is. Op internet vandaag de dag vind je eindeloos veel van dit soort filmpjes die heden zijn gemaakt aan een bureau met de PC, ik ben benieuwd of ze verschil zien...
In die tijd zijn heel wat mensen gillend de zaal uit gerend; niemand had toen ooit zoiets gezien of gehoord... De muziek (...) is gemaakt met bandrecorders, plakband en een schaar, en een berg radio-apparatuur. Wat we nu doe op de computer is precies hetzelfde, allen blijven het plakband en de schaar en alle draadjes en knopjes nu weg: die staan allemaal op het beeldscherm en je bedient ze met de muis. Hopelijk kan ik dat besef overbrengen, en hebben ze daar ook wat aan.
Ik heb het nog op de oude manier geleerd, nu al weer bijna dertig jaar geleden, en het is grappig om te zien dat al die gelikte moderne software in feite niks anders is als die kamers vol electronica waar ik vroeger mee speelde, en die ik eerlijk gezegd eigenlijk nog steeds prefereer. Maar ja, ik begin natuurlijk al weer een beetje een ouwe lul te worden; vroeger was alles beter, niewaar ? Eh... not. Want alle apparatuur waar ik toen allen maar van kon dromen, kan ik nu zomaar gratis downloaden en gebruiken in de virtuele studio op m'n hyper-pc.

Alleen jammer dat je met een muis maar aan een knopje tegelijk kunt draaien; met m'n geoefende pianovingers kan ik er wel zo'n 4 tot 10 tegelijk aan... Maar daar zijn gelukkig ook wel weer oplossingen voor, al kosten die dan wél weer geld. Maar daar vertel ik binnekort nog wel over.