Dat hij de eerste bruikbare electrische gitaar in elkaar had geknutseld, een nieuwe manier van gitaar spelen (noodzakelijk & gewenst gezien het totaal andere karakter van het nieuwe instrument) vormgaf die de latere rock-generatie zou scholen en zijn naam verbond aan de meest veelzijdige en vette gitaar ooit gebouwd van Gibson wist ik allemaal (ik heb zelf een goeie imitatie-Les paul gitaar; waaanzinnig, al issie niet te tillen en krijg je kramp in je schouder na een half uur spelen).
Maar dat hij z'n eerste hits met Mary Ford opnam middels de nu ouderwetse 'ping-pong' ofwel 'Sound-on-Sound' methode (neem op op spoor 1, speel dat af en mix het met de tweede partij en neem dat op op spoor twee, dan weer hetzelfde terug naar 1 etc.), en als gevolg van de daaruit volgende frustraties ("...you're burning your bridges behind you as you go...", ofwel je kunt na de tweede dub nooit meer terug naar de oorspronkelijke eerste opname) de eerste 8 sporen recorder hielp ontwikkelen wist ik niet, tot vandaag. En dat is dus te laat...
Zie hieronder een kleine demonstratie:
Eigenlijk heel gewoon, als je er even bij stil staat: dat is muziek maken, gewoon het hele liedje spelen ipv bij elkaar sprokkelen uit losse stukjes. Ook interessant, maar gewoon weer een nieuw instrument met andere mogelijkheden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten